En wat je kunt leren van een spaarzaam kind…
Onze zoon is een spaarzaam type. Zijn zakgeld en rapportbonus worden met een groots gebaar opgeborgen in zijn privé Bart-Smit-safe. Als hij iets wil kopen, gaat hij eerst op zoek naar een mogelijke sponsor. Hij spaart immers voor IETS GROOTS en dus onbetwistbaar nuttigs. Regelmatig treft hij iemand die gevoelig is voor dit argument. En zo blijft zijn persoonlijk kapitaaltje intact voor die ene aankoop die de greep in de kas waard is.
Onze dochter is uit ander hout gesneden. De muntjes branden in haar zak, danwel roze portemonnaie. Ze doet voortdurend kleine aankopen die een zevenjarige écht ontzettend nodig heeft. En wel NU. Nee, niks overleggen. Ze heeft toch de centjes? Instant tevredenheid, tot de dag dat broerlief zich opmaakt om naar de winkel van zijn keuze te gaan. En broeierige blikken als de trofee vervolgens thuis in gebruik wordt genomen.
Twee strategieën.