“Ach joh, ik heb toch alles al”.

Het floept eruit voor ik het weet, als mijn man vraagt of ik nog een wens heb voor Sinterklaas.

Ik hoef echt niets. Ons huis is vol.

Dat laatste is waar 🙂

Maar ik heb wel zeker wensen op immaterieel gebied.

En ondanks de druk van de commercie op kopen, maken die andere dingen mij veel gelukkiger.

Dus bij nader inzien… Schat, ga even zitten…

 

Iets verlangen. Wat is dat eigenlijk?
Dat je iets heel graag wil hebben, zal menig kind zeggen.

Maar dat is iets anders dan echt verlangen.
Dat doe je meestal naar dingen die een diepere behoefte vervullen.
En vaak is dat helemaal geen “ding”.
Je verlangt naar meer tijd voor jezelf, naar een leukere baan, naar echte aandacht van je partner.

Naar een fitter gevoel, naar waardering van je baas, naar een plekje in huis voor jezelf….

Vul zelf maar in.
Verlangen is als een vlammetje, het blijft branden tot de onderliggende behoefte vervuld wordt.
Als je je verlangens continu blust of sust laat dat meer sporen na dan alleen teleurstelling.

Het maakt je ontevreden, treurig of zelfs depressief. Niet zo gek.

Als je je verlangens onderdrukt (de-press) onderdruk je ook je levensenergie.

 

Veel mantelzorgers zijn vooral gericht op de behoeften van de ander.

Dat komt voort uit liefde en is prijzenswaardig.

Maar het is niet verstandig je eigen verlangens voortdurend te onderdrukken.

Het maakt de relatie ongelijkwaardig en veroorzaakt disbalans.

Niet goed voor jou en ook niet voor de ander.

 

Ver-langen heeft ook te maken met je langer maken.

Uitreiken naar diegene die jouw verlangen kan vervullen.

Alle gezonde mensenkinderen hebben dat vermogen. Kijk maar naar jonge peuters.
Als ze iets willen, steken ze gewoon de armpjes omhoog en kijken je hoopvol aan.
Kom maar op met die knuffel, of eten of drinken!

Velen van ons leren die impuls helaas snel af.
Omdat we niet ontmoet worden in onze behoefte.
Of omdat we geleerd hebben om rustig af te moeten wachten.
Of omdat er iemand was met urgentere behoeften.
Of omdat er niemand was om onze behoeften te vervullen.

Zo leer je al vroeg dat aangeven wat je echt graag wilt, tot niets leidt.
En dan hou je op met uitreiken. Soms zelfs met verlangen.
Maar als je nooit uitreikt, zul je zelden krijgen waar je echt behoefte aan hebt.
En als je niet meer verlangt, waar leef je dan nog voor….

 

Als jij niet uitreikt, kun je de ander ook niet duidelijk maken wat je nodig hebt.

Die ander moet dat maar gewoon aanvoelen, vinden wij.

Ai, dat is zelf georganiseerde teleurstelling.

Je zegt toch tegen een uitzendbureau ook niet: doe maar een baan?

Je maakt eerst duidelijk wat je graag zou willen. Daarna kunnen zij aan de slag.

En dan is het even afwachten of het lukt, ja.

Inderdaad.

Soms ook niet.

Maar dan heb je er wel alles aan gedaan!

En heb je waarschijnlijk iets geleerd over hoe je je vraag de volgende keer beter kunt stellen.

 

Dus kom op met die verlangens!

Schrijf ze op, maak ze belangrijk  en probeer ze te vervullen.
Ga er even voor zitten.

Schrijf 5 dingen op waar je ECHT naar verlangt.
En daarachter minimaal 1 manier om dat praktisch te realiseren.

Uh realistisch? Doe de SMART-toets!

Voorbeeldje?

Wil je meer tijd voor jezelf? Vraag je moeder/vriendin om een (terugkerende) oppasbeurt.

Wil je meer orde in je chaos? Vraag die handige vriend om hulp bij het ordenen van je administratie.

Wil je ander werk? Regel met je partner ruimte voor een aanvullende studie.

 

Stop je wensen niet in je schoen, maar bezorg ze hoogstpersoonlijk bij degenen die er iets mee kunnen.

(voor een ludieke aanpak: zie www.tegoedbonnen.nl)

Mensen hebben haarscherp door dat ze je met de vervulling van deze wensen echt een groot plezier doen.

En daar worden ze zelf ook blij van.

Dat maakt jouw lijstje dit jaar onweerstaanbaar.

PS: je hoeft echt niet tot Sinterklaas te wachten met je volgende lijstje!